Ο Ιάκωβος Μπαδιανούδης γεννήθηκε στη Φλώρινα το 1987. Η καταγωγή του είναι από το Διδυμότειχο και από τη Φλώρινα και από δύο χρονών ζει στο Βόλο. Από 16 χρονών δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο χώρο της παραδοσιακής μουσικής στην περιοχή του Βόλου και πιο συγκεκριμένα…με τα παραδοσιακά κρουστά σε διάφορες εκδηλώσεις πολιτιστικών συλλόγων και κοινωνικών δρώμενων .
Είναι παντρεμένος, έχει ένα υπέροχο αγοράκι και μια πανέμορφη σκυλίτσα, την Αύρα. Εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος και στον ελεύθερο χρόνο του παίζει ποδόσφαιρο, airsoft, ασχολείται με το ενυδρείο του, είναι λάτρης των δύο τροχών και εξασκείται στη μουσική του.
Πως προέκυψε η ενασχόληση του με τη μουσική!
Ήταν αναμενόμενο να ασχοληθεί με τη μουσική αφού στην οικογένειά του υπήρχαν μουσικά βιώματα παρακολουθώντας τον πατέρα του να παίζει φυσαρμόνικα και κιθάρα…και το έναυσμα δόθηκε στην Τετάρτη Δημοτικού, από την καθηγήτρια της μουσικής του.
Ξεκίνησε μαθήματα Ευρωπαϊκής Θεωρίας και φλάουτο με τον αείμνηστο Μαέστρο της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Βόλου, κ. Γιώργο Καρυδάκη και στη συνέχεια ασχολήθηκε και με το σαξόφωνο.
Παράλληλα με το Δημοτικό Ωδείο ήταν και οι σπουδές του στο Μουσικό Σχολείο Βόλου όπου εκεί ασχολήθηκε περισσότερο με την παραδοσιακή μουσική και συγκεκριμένα με τα κρουστά και τη θρακιώτικη γκάιντα.
Η πρώτη συνεργασία του έρχεται στα 15 του, με τον Χρόνη Αηδονίδη σε μία έκδοση CD του Μουσικού Σχολείου Βόλου, όπου έπαιξε θρακιώτικη γκάιντα και τραγούδησε ο Χρόνης Αηδονίδης.
– Τι έχεις σπουδάσει και που έχεις δραστηριοποιηθεί?
– Στα 18 έφυγα για σπουδές στην Άρτα, στη Σχολή Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής, ΤΕΙ Ηπείρου Άρτας για 4 χρόνια και στη συνέχεια ένα χρόνο φαντάρος. Κατά τη διάρκεια των Σπουδών μου έπαιζα παράλληλα σε μαγαζιά στην Άρτα, με λαϊκή και ρεμπέτικη μουσική αλλά και σε μαγαζιά με δημοτική μουσική.. και ήμουν ενεργό μέλος στη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Φιλιππιάδας παίζοντας Σαξόφωνο. Κατά τη διάρκεια της φοίτησης μου, γνώρισα και τον Βαγγέλη Καζαντζή και συμμετείχα στο πρώτο του CD με τίτλο “Της Γης το Μυστικό” παίζοντας Σαξόφωνο και Κρουστά. Κάναμε μαζί αρκετές συναυλίες. Στο CD συμμετέχουν και άλλοι μεγάλοι καλλιτέχνες όπως Ψαραντώνης, Μαρίνα Δακανάλη και άλλοι.. Από τη Σχολή αποφοίτησα με ειδικότητα Kaval και Παραδοσιακά Κρουστά.
– Μετά τις Σπουδές με τι ασχολείσαι? Που σε βρίσκουμε?
– Για μία σχολική χρονιά ήμουνα στη Δράμα που είχα διοριστεί ως αναπληρωτής καθηγητής παραδοσιακών κρουστών στο Μουσικό Σχολείο Δράμας. Στη συνέχεια μία χρονιά στο Μουσικό Σχολείο Βόλου ως καθηγητής παραδοσιακών κρουστών. Μετά το Μουσικό Σχολείο Βόλου ξεκινάει η καριέρα μου ως ιδιωτικός υπάλληλος και παράλληλα δραστηριοποιούμαι στην περιοχή της Θεσσαλίας με παραδοσιακά κρουστά.
Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι πιο εκτεταμένα με τον Πηλιορείτικο Ζουρνά και συμμετέχω, με τον καθηγητή μου από το σχολείο και πλέον συνεργάτη και φίλο μου, Βαγγέλη Μπαντελά αλλά και με τον Γιάννη Καραμανιώλα, στο μουσικό σχήμα “Πηλιορείτικη Ζυγιά” που δημιουργήσαμε … που αποτελείται από δύο ζουρνάδες και ένα νταούλι.
– Τι σε ενοχλεί περισσότερο στη σημερινή εποχή και τι προσπαθείς να αλλάξεις απ αυτήν, με τη στάση σου και το έργο σου?
– Θεωρώ ότι είμαστε ένας απαίδευτος λαός, δεν μας αρέσει καθόλου να κουραζόμαστε. Αυτό φαίνεται από τις καθημερινές μας κινήσεις, από τον τρόπο και τόπο που πετάμε τα σκουπίδια μας και από τον τρόπο που πετάμε ή δεν πετάμε στην ανακύκλωση μας. Ακόμα από τον τρόπο που οδηγούμε, μπορεί να καταλάβει κάποιος, την απουσία της παιδείας μας.
– Τώρα…σε μουσικό επίπεδο με ενοχλεί πάρα πολύ η νοοτροπία δυστυχώς των περισσότερων λαϊκών μουσικών και η διπροσωπία. Αυτές δηλαδή οι “πισώπλατες μαχαιριές” από δήθεν φίλους, συνεργάτες και δασκάλους που είναι και αυτές που πονάνε περισσότερο. Δυστυχώς αυτό μπορεί να αλλάξει μόνο μέσα από την παιδεία μας σαν λαός και όπως είπα και πριν είμαστε αρκετά απαίδευτος, οπότε για να επιβιώσεις πρέπει να έχεις… και ματιά στην πλάτη. Εκτός από αυτά τα “ενδοκλαδικά” προβλήματα, με ενοχλεί πάρα πολύ η έλλειψη Μουσικής Παιδείας του Έλληνα, και αυτό το αντιλαμβανόμαστε όχι μόνο από τον τρόπο που αντιμετωπίζει ο κόσμος τους λαϊκούς μουσικούς αλλά και από τον τρόπο που μας αντιμετωπίζει η Πολιτεία. Είμαστε ένας ξεχασμένος, υποτιμημένος και παραμελημένος κλάδος.
“Γενικά είμαστε πολύ περήφανος λαός.. τόσο περήφανος που σε πολλές περιπτώσεις η περηφάνια αυτή αγγίζει την έπαρση, Εδώ έρχεται η λαϊκή μουσική και θεωρώ ότι προσγειώνει τον ακροατή. Ο δάσκαλος, ο πυροσβέστης, ο γιατρός, ο μαραγκός, ο δικηγόρος, ο υπάλληλος.. όλοι τους κρατιούνται από το χέρι στο χορό αποδεχόμενοι ουσιαστικά ο ένας τον άλλον και ίσοι όλοι μεταξύ τους πάλλονται στο ρυθμό της μουσικής.. ιδιαίτερα μετά από αρκετή ώρα τα ανοιχτά ιδρωμένα πουκάμισα είναι όλων ΊΔΙΑ. Αυτή η επιστροφή στον τόπο μας για τη συμμετοχή μας σε ένα τέτοιο μουσικό δρώμενο είναι τις περισσότερες φορές η αρχή της εσωτερικής αναζήτησης και συνειδητοποίησης της Αφετηρίας μας. Βέβαια κρατάει πολύ λίγο και η επιστροφή στην πραγματικότητα έρχεται γρήγορα.“
About Sin?
“Δε θα άλλαζα κάτι σε προσωπικό επίπεδo.. αλλά θα πήγαινα σε περισσότερες συναυλίες και μουσικές παραστάσεις να δω από κοντά αγαπημένους μεγάλους καλλιτέχνες … και ας ήμουνα μικρός… απλά να είχα μία ανάμνηση από αυτά. Θα μάθαινα επίσης πολλές ξένες γλώσσες και θα έκανα ακόμα περισσότερα ταξίδια…αν και ποτέ δεν είναι αργά..”
ΣΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΣΗΜΕΊΟ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΙΑΚΩΒΟ ΜΠΑΔΙΑΝΟΥΔΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΟ ART’S NETWORK-MUSIC ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΆΣΤΗΚΕ ΜΑΖΊ ΜΑΣ. ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΓΙΕΙΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ, ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΩΝΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΤΟ ΛΙΘΑΡΑΚΙ ΤΟΥ ΣΤΗΝ “ΕΝΙΣΧΥΣΗ” ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΑΣ …ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ . ΕΥΧΌΜΑΣΤΕ ΚΑΛΟΤΆΞΙΔΗ Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ “ΔΟΥΛΕΙΑ” ΜΕ ΤΗΝ ΠΗΛΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΖΥΓΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ.
ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΣΤΟ SITE ΜΑΣ, ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ART’S NETWORK.
